Prywatnie jestem mamą Patryka i Wiktorii, z wykształcenia fizjoterapeutką, opiekunką dziecięcą. Lubię górskie wycieczki, szaleństwa na śniegu, snowboard, narty biegowe i kocham pływać. Nic wyszukanego, ale dającego dużo energii, oddechu i przestrzeni na długie rozmowy z dziećmi.

Część życia mieszkałam w Norwegii. Uświadomiłam sobie, że to właśnie tam zaczęła się moja przygoda z pedagogiką Montessori. Najlepiej o podejściu do wychowaniu dzieci, które miałam okazję tam obserwować, poznawać, uczyć się i wdrażać w życie, wtedy jako mama, teraz jako opiekunka w Zielonej Wieży oddają słowa Marii Montessori: „Niech dzieci będą wolne. Zachęcaj je do biegania na zewnątrz, gdy pada deszcz. Pozwól im zdjąć buty, gdy znajdą kałuże wody i gdy trawa łąk będzie mokra od rosy, niech biegają po niej i depczą ją bosymi stopami. Niech odpoczywają spokojnie, gdy drzewo zaprasza ich do spania w swoim cieniu. Niech krzyczą i śmieją się, gdy słońce obudzi ich rano”.

Norwegia mnie zainspirowała, ponieważ to kraj, gdzie na kaszel zaleca się mróz, gdzie dzieci w przedszkolach śpią na świeżym powietrzu, nabierając odporności, gdzie bez względu na to czy świeci słońce, czy pada deszcz dzieci spędzają mnóstwo czasu na zewnątrz świetnie przygotowane do panujących tam warunków.

W swojej pracy bazuję na budowaniu szczerych relacji z dziećmi. Wciąż wzbogacam swoją wiedzę poprzez uczestnictwo w szkoleniach z pedagogiki Montessori, zgłębiam tajniki NVC oraz rodzicielstwa bliskości. Staram się stwarzać dzieciom warunki dla rozwoju logicznego myślenia, samodzielności, wyrażania własnych myśli, wspierać w podejmowaniu ich własnych wyborów. Praca z dziećmi daje mi radość i satysfakcję. Cieszę się że mogę odkrywać z nimi nieznane. Obserwuję, staram się dawać im przestrzeń do wyrażania własnych potrzeb. Ważne jest dla mnie budowanie relacji opartych na szacunku i zaufaniu.

Cieszę się, że mogę być częścią zespołu, w którym pracują ludzie bardzo zaangażowani w swoją pracę, empatyczni, tworzący przyjazne, bezpieczne miejsce dla małych odkrywców.