Jestem terapeutą i diagnostą integracji sensorycznej. W mojej pracy wykorzystuję też elementy terapii bilateralnej oraz neurotaktylnej.
W terapii SI najbardziej lubię to, że z założenia jest niedyrektywna – wyzwanie polega więc na tym aby podążając za dzieckiem jednocześnie osiągać wyznaczone cele terapeutyczne. Dlatego ta praca nigdy nie jest monotonna. Nie da się z góry ustalić przebiegu zajęć terapii. Nie ma dwóch identycznych sesji. Każde zajęcia to coś nowego, z każdym dzieckiem pracuje się inaczej. Nie tylko ze względu na różną specyfikę trudności z jakimi przychodzi ale też z uwagi na indywidualne cechy osobowości, temperament i upodobania dziecka, a także jego nastrój i samopoczucie w danej chwili.
Terapia integracji sensorycznej opiera się przede wszystkim na relacji. Od tego w jakim kontakcie jestem z dzieckiem zależy powodzenie terapii. Dlatego staram się być zawsze bardzo uważna na emocje i potrzeby moich pacjentów.
Największą satysfakcję daje mi wspólne z dzieckiem pokonywanie trudności, oswajanie lęków i wspólna radość z osiąganych sukcesów. A one, jednego dnia większe, drugiego mniejsze ale zawsze są.