Porozumienie bez przemocy (ang. Nonviolent Communication, NVC) jest nazywane również językiem empatii lub językiem serca, ponieważ opiera się na obserwacji i rozpoznawaniu potrzeb i uczuć – swoich oraz drugiej osoby – oraz na otwartym ich wyrażaniu. Komunikowanie się z Dziećmi językiem serca ma tę szczególną zaletę, że pomaga im kształtować samoświadomość, wrażliwość oraz umiejętności werbalne służące do budowania relacji i porozumienia z innymi ludźmi.
Słowo „przemoc”, zawarte w polskim tłumaczeniu, jest rozumiane jako każda forma wywierania wpływu, stawiania się ponad drugim człowiekiem, ignorowanie jego potrzeb i uczuć (choć przemoc w komunikacji może być również kierowana wobec siebie samego, jeśli to własne potrzeby i uczucia stawiamy na drugim planie).
W NVC przykłada się szczególną wagę do czterech komponentów wypowiedzi: obserwacji (np. Kiedy siedzisz sam z boku i mówisz, że do nas nie przyjdziesz), wyrażenia uczuć (…czy czujesz złość…), określenia potrzeb (…bo chciałbyś zostać jeszcze na dworze…), oraz sformułowania konkretnych próśb (…i czy wobec tego chciałbyś, żebyśmy wyszli jeszcze na dwór po obiedzie?). Twórcą Porozumienia bez przemocy jest Marshall B. Rosenberg, amerykański psycholog i terapeuta.